In My Bag

Güvenin çok yüksek sesle çaldığı bir gece. Havada benzin kokusu, yapışkan vaatler ve heyecan benzeri bir şey var. Her şey yine tanıdık bir döngü içinde dönüyor: cesaret için bir yudum, omuz üzerinden bir bakış, sağduyudan daha yüksek sesli müzik. Her şey karar verilmiş gibi görünüyor, ama aslında “bağlı”. Yanında kim olduğuna, içinde ne olduğuna, ne kadar daha rol yapabileceğine bağlı.

Ritim, neon tabelaların parlaması gibi, ışık gözleri kamaştırıyor, ama kalp yine de yavaşlamıyor. Hayat parmaklarını ritimle şıklatırken, sen de sanki objektifin içinden yaşıyormuşsun gibi karelerden geçip giderken, felsefeye yer yok. Ve evet, yine “here we go again” - ama asıl zevk de burada: bunun bir déjà vu mu yoksa sadece bir başka hayatta kalma mücadelesi mi olduğunu bilmemek.