Family First

Bu seste, güneşin eski fotoğraflara yumuşakça vurduğu ve mutfakta birinin çaydanlığı ocağa koyduğu pazar sabahlarının havası var. Gösterişli mutluluktan değil, her şey yıkılırken bile ayakta kalan o sessiz “biz”den bahsediyorum. Zorluklar yaşansa da, onsuz hava boş gibi gelen akrabalardan bahsediyorum.

Buradaki ses sanki kucaklıyor - biraz yorgun, biraz pürüzlü, ama o kadar sıcak ki, inanıyorsunuz: evet, arayıp “dayan” diyebileceğiniz biri olduğu sürece, dünya tamamen çıldırmış sayılmaz. Acı verse de, herkes kendi tarzında kırılıp onarılsa da, yine de - birlikte. Aile eski bir şarkı gibidir: ilk başta basit gibi görünür, ama sonra aniden onun altında seni ayakta tutan her şeyin olduğunu anlarsın.