Perdu En Mer

Bazen kalp ve deniz gizli bir anlaşma yapmış gibi gelir - hangisi önce batacak. Dalgalar ismiyle çağırır, ama cevap verecek kimse kalmamıştır. Hafıza eski bir projektör gibi çalışır: kareler arasında atlar - işte eller, işte kahkahalar, işte duvardaki son gölge. Hala sıcak, ama artık canlı değil. Ve bu özellikle acı verici.

Nefesler arasında çok fazla sessizlik var, rüyalar arasında çok fazla biraz daha var. Gözlerini kapatıp, ışığın deriden ayrılmaz olduğu noktaya geri dönebileceğini sanıyorsun. Ama deniz geri getirmiyor. Sadece, kayıp gülümsemenin şimdi nerede saklandığını biliyormuş gibi fısıldıyor.

Hüzünlü ve güzel, her zamanki gibi, aşk tam olarak gitmediğinde - kanda, hafızada ve sönmek istemeyen seste kalarak.