Yangına Körükle

Eski duyguların yanık kokusu var - sanki söndürülmüş gibi görünen, ama duman hala derinin altında bir yerde asılı duran duygular. Bir zamanlar tek bir kelime her şeyi yakıp kül edebilecekmiş gibi görünüyordu, ama şimdi alev bile tutmuyor - sanki kalp yangın söndürücüyle kaplıymış gibi. Yine de içimde o “ya eğer” duygusu hareket ediyor - neredeyse refleks gibi bir istek, fırtınaya adım atmak, sırf tekrar bir şeyler hissetmek için.

Her kıtada, nefes alıp verirken, gerçek ve özeleştiri hangisinin daha ikna edici olduğunu tartışıyor gibi. Ya acınası ya da komik: acıdan kaçarken, yine de onun izini aradığını fark ediyorsun. Çünkü onsuz sessizlik çok gürültülü.