Estarabim

Sanki akşam aniden animeye dönüşmüş gibi - neon ışıkları, duman ve biraz çılgın mantıkla. Her şey dönüyor, yanıp sönüyor, “a-ja-ja” diye eşlik ediyor ve satır aralarında kendini ironik bir şekilde gizliyor: sanki hayat dramatik bir destan değil de, kılıç yerine mezcal kadehi, çığlık yerine “Pikachu!” büyüsü olan eğlenceli bir oyun seviyesiymiş gibi.

Burada ciddiyet hayatta kalamaz, sadece tütsü dumanı gibi dışarı atılır. Her şey tesadüf olamayacak kadar güzel ve planlanmış olamayacak kadar saçma. Bu garip Japonca kelimeler ve Meksika alkolü girdabında şaşırtıcı bir özgürlük var: ritim uyumlu olduğu sürece şeytan da olabilirsiniz, melek de.