The Space Between

Bazen sabah, güneş doğduğu için değil, içimizde birdenbire karanlık ortadan kalktığı için geri gelir. Geçmişteki tüm kırgınlıklar düzgünce sıkı düğümler halinde toplanıp kaburgaların altına saklandığında, ortadan kaybolmazlar, sadece nefes almamızı engellemeyi bırakırlar. Hava, boğazı biraz kesiyor olsa bile, berraklaşır.

Bu, acının düşman olmaktan çıkıp manzaranın bir parçası haline geldiği an gibi geliyor. İçeride artık kırık cam değil, kehribar gibi bir şey var - parçaları var, ama sıcak. Ve ışık izin istemeden içinden geçiyor.

Şarkı, uzun bir yağmurdan sonra gelen sessiz bir nefes gibidir: hala nemlidir, ama artık çıplak ayakla durabilirsiniz. Ve affedilme olmasa da, sadece var olabileceğiniz bir yer vardır - giden ile kalan arasında.