Well, Whatever It Was

Bazen hayat, tekrar çekim ve montajın olmadığı kötü bir komediye dönüşür. Hayaller uçup gider, üstelik kalbi de kırarak. İşini kaybedersin, dişlerin ağrır, gömleğine ketçap dökülür, smokinin yerine eski bir tişört giyersin. Her şey ters gidiyor gibi görünür, ama içinden yine o inatçı motor çalışmaya başlar: “Boş ver, hayatta kalacağız.”

Bu kaosun içinde garip bir şekilde arındırıcı bir şey var. Ambisyonlar, nezaket ve planlar ortadan kalktığında geriye sadece sen kalırsın - bir şişe, alaycılık ve kendini gülmeye hazır olma haliyle. Çünkü madem taşını yokuş yukarı yuvarlıyorsun, en azından bunu zevkle yap.