rehab

Bazen aşk bir romanı değil, uzun süren bir akşamdan kalma sendromunu andırır. Önce hafif bir coşku, sonra titreme, uykusuzluk ve en azından çamaşır makinesine saklanıp hiçbir şey hissetmemek için şiddetli bir istek. Her şey güzel görünüyor: cilt, parlaklık, hız, “hayat bir klip gibi” olan parçadan biraz vibe. Sadece içimizde, çok yüksek sesli “sonsuza kadar” sözlerinden kaynaklanan çatlaklar var.

Burada aşk iyileştirmez, nabzı sonuna kadar hızlandırır. Her kıtada, sanki daha önce boğulduğunuz aynı nehre bir kez daha giriyorsunuz. Yine de çekiyor. Çünkü bu en yıkıcı, en gereksiz aşktan kurtulmak imkansız. Hatta rehabilitasyona gitme zamanının geldiğini bilseniz bile.