Regime

Beton bloklar ve haber bültenlerinin kasvetli ironisi arasında, hiçbir kelimeye inanmayan ama yine de ilerleyen bir enerji yaşıyor. Burada iktidar sadece siyasetle ilgili değil, her gün küçük bir devrim yaşanan iç rejimle de ilgili. Kafiyeler asansör duvarlarına kurşun gibi çarpıyor, alaycılık sinizmle karışıyor ve tüm bunların altında sonsuz “programlar” ve “rejimler”den kaynaklanan yorgunluk yatıyor.

İç koloniden satirik bir rapor: komik, kötü ve acı verici derecede tanıdık. Kelimeler sanki “yukarı” yazan kapalı bir asansörde dönüyor, ama düğme sıkışmış. Dünya sloganlarla, insanlar memlerle konuşuyor ve “dekolonizasyon” girişimi bile bir rap şarkısından alınmış bir satır gibi geliyor. Her şey bulanık, ama kesin - tıpkı gerçeğin uzun zamandır devlet televizyonunun filtresi ve birinin pahalı gözlük çerçevesinin arkasında saklandığı hayat gibi.