ABSENT

Hayat yağmurdan sonra yanık ve asfalt koktuğunda, konuşmalar kısalır, bakışlar ağırlaşır. Kalpleri yanmış ve sürekli acele içinde olan bu dünyada acı neredeyse mesleğin bir parçası, soğukluk ise hayatta kalmanın bir yoludur. Burada söz konusu olan hassasiyet değil, yorgunluğun üzerine gerilmiş zırhtır.

Yine de, seslerin hırıltısı ve pencerelerden çıkan dumanın arasından, garip, neredeyse unutulmuş bir arzu sızıyor: en azından birinin “Benimle konuş” demesi. Poz vermeden, oyun oynamadan, gereksiz sözler söylemeden. Sadece hatırlatmak için: tüm bu sertliğin altında hala canlı bir kalp atıyor.