X

Bazen kabul etmek gerekir: her hikayenin mutlu sonu olması gerekmez. Bazıları yüksek sesle “benden bu kadar” ve sessizce “tanrıya şükür” diyerek biter. Burada dramdan değil, kurtuluştan bahsediyoruz - gözyaşlarının yerine çınlayan bir boşluk, kırgınlığın yerine ise garip, neredeyse sarhoş edici bir hafiflik hissi gelir.

Seste acı değil, berraklık vardır. Ritimde, emin ve hatta biraz cüretkar bir adım vardır. Bu, numarayı silmek, bildirimleri kapatmak ve uzun zamandır ilk kez kendi nefesini duymak gibidir. Ve bu sesin içinde bir yerlerde, “biz” olmadan, ama kendinle birlikte yeni bir başlangıç vardır.