KAFES

Buradaki dünya, hapishane hücresi kadar dar, ama düşünceler, sanki tavan hiç yokmuş gibi geniş. Baskı, rutin, duvarlar - her gün aynı şey. Ama içimde - inatçı bir sükunet ve bağırmayan, sadece sonuna kadar duran o içsel güç var. Her yeni şafak - ödülsüz bir yürüyüş gibi, hayatta kalmak zaten kazanmak demek.

Bu sözlerde şikayet yok, sadece çok şey görmüş ve şimdi süsleme yapmadan gerçeği söyleyen bir insanın düzgün sesi var. Satır aralarında, tüm dünya karşı olsa bile dayanmaya devam edenlere saygı var. Ve bu zırhın altında bir yerlerde, insani, basit, inatla canlı bir sıcaklık duyuluyor.