Senden Sonra

Aşkın ardından dünya, lambaları sönmüş bir gece yarısı şehri gibi olur - aynı gibi görünür, ama sanki ışıklar kapatılmış gibidir. Tanıdık olan her şey yabancılaşır, hatta hava bile düzensiz bir şekilde keskinleşir. Mutluluktan gürültü yapmaya alışkın olan kalp, şimdi alarm veriyor - bazen yüksek sesle, bazen sessizce, sessizliği bozmamak için.

Aşk buradan gitmedi - sadece yankı oldu. Duvara çarparak geri dönen, biraz daha sessiz, biraz daha hüzünlü bir yankı. Her kelimede, kendi gücünden, “biz”in nerede bittiği ve “ben”in nerede başladığını anlamaya yönelik sonsuz çabalarından kaynaklanan yorgunluk var. Yine de, bu karanlığın içinde bile bir sıcaklık var: yangından sonra geriye kalan, gerçek anlamda yaşanmış olanın sıcaklığı.