Aksi

Yavaş bir rüya gibi geliyor, zaman köşelere yayılıyor, kelimeler şekil ve anlamlarını yitiriyor. Ses sanki dumanın içinde eriyip gidiyor - bazen fısıldıyor, bazen sudan bir yerlerden çağırıyor gibi. Her şey aşk, iktidar, başkasının taht hakkı gibi görünüyor, ama sonunda geriye sadece garip bir his kalıyor: burada kim kral, kim ise sadece yabancı yansımalarda kaybolmuş?

Müzik tembelce, neredeyse trans halinde uzanıyor, sanki uykusuz bir gecenin ardından, düşünceler artık tartışmıyor, sadece akıntıya kapılıp gidiyor gibi. Ve bu biraz endişe verici, biraz güzel ve çok insani - ne olduğunu tam olarak anlamadığınız, ama kesin olarak bildiğiniz bir şey: işte bu, önemli bir şey.