RAKI

Bazen sessizlik kelimelerden daha güçlüdür - özellikle de her ikisi de haklı gibi göründüğü halde, yine de haksız olan bir kavgadan sonra. Havada, tam olarak ifade edilemeyen bir dürüstlük ve birkaç yudum pişmanlık, sert rakı ile seyreltilmiş olarak asılı duruyor. Müzik, akşam dumanı gibi düzgün bir şekilde akıyor - abartısız, kurtuluş olmadan, sadece kendi düşüncelerinden kör olmamak için.

Burada drama yok, sadece yorgun bir kabullenme var: duyguların, içki gibi, zamanla solup gittiği. Aşkın tuz, yanık ve biraz da kapatmak istemediğiniz o eski çalma listesi gibi kokabileceği. Sadece her şeyin bırakıldığı an - gururdan değil, zorunluluktan. Ve bu yüzden nedense nefes almak daha kolay hale geliyor.