Ağrılar Dolu

Burada sokakların gürültüsü, asfaltta sertleşmiş yorgunluğun müziği gibi geliyor. Etrafındaki her şey gürültülü, yapışkan, tozlu ama canlı. Her adımın ağırlığı olduğu, “dayan”ın uzun zamandır kural haline geldiği ve kendini alaya almanın delirmemek için tek yol olduğu bir dünya. Havada basit bir gerçek asılı duruyor: kimse kahraman olmak zorunda değil, ama güzelce düşmektense dik durmak daha iyidir.

Kelimeler sigara külü gibi kuru bir şekilde dökülüyor, ama aralarında ateş var. Wi-Fi'nin olmadığı, ama dürüstlüğün olduğu, yorgunların sistemle alay ettiği, çünkü aksi takdirde ağlamak zorunda kalacakları bir yer. Müzik betona saplanıyor, ama yine de ilerliyor - inatla, gözlerini kısarak, uzun zamandır dekorasyonsuz hayatta kalmayı öğrenmiş olanların iç ritmiyle.