çek kopar

Şehir sıcak beton ve ucuz kahve kokuyor, ritmi ise derinin altında titreşim gibi: biraz hardcore, biraz punk mizahı ve bir ton sokak gerçeği. Kelimeler boş şişeler gibi fırlatılıyor - kaba, doğrudan ve bir parça özeleştiri ile: burada övünme, yorgunluk ve kendi yenilgileriyle gülmeye hazır olma var.

Ses, sanki lambaları titremeye kadar deliyormuş gibi: hayatta kalmak, rap'in nasıl bir meslek ve aynı zamanda sıkıntıdan kurtulmanın ilacı haline geldiği hakkında sert bir dürüstlük. Gösterişli bir tablo yok - sadece parlaklığa kadar cilalanmış gerçeklik, burada patos kesiliyor ve sadece anlayış istemeden, kabul edilmesini talep eden bir ses kalıyor - tüm bunlar gerçek ve içinde garip bir gurur var.