Goodbye Utopia

Bazen her şey donmuş gibi olur - hava ağırlaşır, düşünceler gıcırdar, zaman bile güneşte aşırı ısınmış bir kedi gibi tembelce akar. Sanki dünya hızla ilerliyor, arabalar gürültü yapıyor, birileri bir yerlere acele ediyor, ama içimde sessizlik var. Kendi kalbimin boşluğa uyum içinde attığını duyabileceğim bir sessizlik.

Ve işte bu hareketsizlik içinde aniden bir sıcaklık uyanır. Tutku nedeniyle bile değil, durgunluğu bir şekilde yakmak, umutsuzluğu yok etmek için çaresiz bir arzu nedeniyle. Acıya kerosen, soğuğa ateş, sessizliğe ses. Sadece kanın hala aktığını, damarlarda durgun su gibi durmadığını hissetmek için. Ve önümüzde bilinmezlik olsa da, önemli olan sonsuz bir duraklama olmaması.