Dass ich gerade traurig bin

Bazen birine bakarsın ve sanki dünya biraz değişir. Felaket bir şey değil: sadece ayaklarının altındaki zemin yumuşuyor, hava yoğunlaşıyor ve kendi kalbin teneffüsteki bir okul çocuğu gibi davranıyor - gürültü yapıyor, telaşlanıyor ve dinlemiyor. Ve her şey açık gibi görünüyor: kader değil, tesadüf değil, sadece kimya. Ama tam da bu kimya insanı çıldırtıyor.

Bu şarkıda duygular sessiz bir sabotaj gibi geliyor. Dışarıdan bakıldığında sakin, neredeyse soğuk. Ama içerde, utanç, beklentiler ve uykusuz geceler üreten bir laboratuvar kaynıyor. Fark edilmek istiyor, ama çok ısrarcı olmamak; itiraf etmek istiyor, ama sadece alay edilmeyeceğinden eminse. Bu yüzden tek bir seçenek kalıyor: nefes almak, saçlarını umudun rengiyle boyamak ve her şeyin kontrol altında olduğunu göstermek. Oysa herkesin çoktan anladığı gibi, denge geri dönülmez bir şekilde kaybedilmiştir.