In Ya City

Gece yine sonsuzmuş gibi görünüyor, şehir bir kadeh daha içtikten sonra dudaklarda parıldayan bir parlaklık gibi yanıp sönüyor. Bas sesleri gittikçe yükseliyor, anlam gittikçe azalıyor - ve bunda da bir gerçeklik var gibi görünüyor. Burada kimse kimseye bir şey borçlu değil: küstah olabilirsin, tembel olabilirsin, sanki tüm dünya senin tanıkların olmayan hikayelerinmiş gibi dans edebilirsin.

Hava şurup gibi yoğun, sözler kahkaha ve flört arasında kayıyor, arzular bar tezgahındaki kokteyller gibi karışıyor. Kimse yarını düşünmüyor - zaten neden düşünsün ki, şu anda her şey doğru frekansta titreşiyor. Şaka ve meydan okuma arasında bir yerde, kendine güven doğar: kendin olmak, kendine biraz aşırıya kaçma izni vermek demektir.