人生やり直し

Her satır, hayatın kenarlarına yazılmış bir not gibidir: biraz öfke, biraz gurur ve her şeyin daha yeni başladığına dair inatçı bir inanç. Burada gösterişli bir patos yok - sadece monotonluğu aşmış ve hareket etme zevkini kaybetmemiş insanlar var. Bir zamanlar hayalleriyle alay edilirdi, şimdi ise sahneye çıkmaları isteniyor ve şehirler dekor gibi yanlarından geçip gidiyor - Kumamoto, Fukuoka, hatta tüm dünya haritası, eğer ritim nefesini tutarsa.

Ama gürültü ve şöhretin ardında başka bir şey duyuluyor - para ya da beğeniler için değil, her kelimenin gerçek olması için maksimumda yaşamaya alışkanlık. Bu, dondurmanın erimesini beklemeyen, kendi adımını atan insanlar hakkında. Yorgunluğun yakıta dönüştüğü hakkında. Her şeyin “だりぃ” olduğu günler hakkında, ama bir satır ses çıkarsa - yine güneş, duman ve ototune arasından bile olsa.