Manic!

Gece caddesi, serbestçe akan bitlerle dolu: sanki biri amplifikatörü sonuna kadar açmış ve dünyaya sıcak bir övünme ve melankolik bir alay akışı salmış gibi. Ses, sanki yarım tabancayla konuşuyormuş gibi keskin, ve ardından izin sormayan bir ritim geliyor: hareket etmek mi, yerinde durmak mı? Köşe ile kulüp arasında bir yerde, sahnenin örnek davranışlar için bir yer değil, cesur, tartışmalı düşünceler için bir taslak olduğu hissi doğuyor.

Sözler sansürsüz bir şekilde akıyor - provokasyon, tehditler ve acı samimiyet tek bir duygu fırtınasında karışıyor. Metinde merhamet yok ve neredeyse hiç kural yok, ama dürüstlük var: biri dünyaya hesap soruyor ve öfkesini, riski sevdiğini ve kendi alanına sahip olma arzusunu cesurca gizlemiyor. Biraz korkutucu, yer yer saçma, ama bu onu daha da insancıl yapıyor - sanki bir not defterinin arka sayfasında yazılmış, bar tezgahında bırakılmış ve fısıltı halinde alkışlarla karşılanmış bir not gibi.

Yapımcı: JPEGMAFIA

Yapımcı: Alex Guz