a me piace #249 (feat. LILCR)

Hayal etmesi imkansız sahneler vardır - yumuşak ışık, pamuklu pijama kaosu, sabah kahvesinin kokusu ve mükemmel gibi davranmayan biri. Fondöten yok, poz yok, sadece müziğe göre hareket ediyor, sanki oda bir podyummuş ve dış dünyası bekleyebilecekmiş gibi. Her şey tesadüfi gibi görünüyor, ama güzel olan da bu - kasıtsızlık, sıcaklık, pijamalar ve ruh hali uyuştuğunda ortaya çıkan hafif dikkatsizce bir özgüven.

Burada kartpostaldaki romantizmden bahsetmiyoruz - sıradan küçük şeylerin birdenbire kült haline gelmesinden bahsediyoruz. Eve dönmek zorunda olduğun için değil, orada canlı, sıcak, biraz dağınık bir mucize pijamalarıyla beklediği için dönüyorsun ve o anda tüm evren sana çok rahat bir yer gibi geliyor.