Приятно

Akşamüstü St. Petersburg'un kokusu - ıslak asfalt, sokak lambaları ve yeniden düşüncelerden kafamda çınlayan seslerin karışımı. Sözler ironi ve yorgunluk arasında gidip geliyor, sanki rapçi dünyayı göğsüne vurmaktan yorulmuş, ama hala susmayı bilmiyor gibi. Parçada, “her şey keyifli” ile “her şey yolunda değil” arasındaki sınır bulanık. Arka planda bir yerlerde sprit gürültüsü, etiketsiz çorapların hışırtısı duyuluyor ve her kafiyede, sanki olgunlaşmış gibi görünen, ama hala hayatı uykusuzlukla kafiyeli hale getiren o adam görünüyor.

Müzik şaka ve itiraf arasında gidip geliyor: ironik bir şekilde gerçekliği alay ediyor, sonra aniden sonsuzluktan bahsediyor, neredeyse fısıldayarak. Burada poz yok - sadece olgunlaşmanın bir statü değil, sadece suyu meyve suyu ile karıştırıp ritimde kalma becerisi olduğu hissi var.