Копия

Parlaklık bulaşıcı bir şeydir. Bir kişi parlamaya başlarsa, hemen etrafında aynı parlaklığı yakalamak, ses tonunu, yürüyüşünü, hatta bakışını taklit etmek isteyenler belirir. Dünya sanki sonsuz bir “ol gibi” kataloğuna dönüşmüş gibidir. Ancak parlak kopya her zaman orijinalinden biraz daha soluktur, sanki üç filtreden geçirilmiş bir fotoğraf gibi.

İnce bir özgüven cilası altında hafif, baharatlı bir kıkırdama duyulur. Çünkü bu şovda herkes kuralları bilir: biri parlar, diğerleri de parlıyor gibi davranır. Yine de büyüleyicidir. Sonuçta her “beni taklit et” ifadesinde bir parça gerçeklik vardır: yıldız olmak için en azından bir kez, zaten yıldız olduğuna inanman gerekir.