YEH!

Şehrin nabzı cebinde - para vicdandan daha yüksek sesle çınlıyor ve bu neredeyse övünçlü ve masumca. Burada platin vize, uçak yerine roketle uçmak ve dünyanın bir sahne olduğu, herkesin kendi ekranına baktığı hissi var. Lüks bir kaosun içinde yürüyüşe çıkmak gibi: kafiyeler patlıyor, cümleler Instagram hikayelerine dalıyor ve özgüven, sıcak bir ironi ile kulağı çimdikliyor.

Vokal - sanki bir centilmen haydut gibi: küstahça, gülümseyerek, özür dilemeden. Etrafta parti, Mercedesler, parlak kaburgalar ve gecenin hışırtısı var; satır aralarında geçmişin gölgeleri beliriyor, ama şampanya ve bas sesleri altında kayboluyorlar. Absürtün sınırında bir bayram hissi var ve bunda rahatlık var: yüksek sesle yaşamak, keskin şakalar yapmak ve şikayetlere kapalı kalmak.