Pa que ya no estés triste

Bazen geçmiş mektuplar ve pişmanlıklarla geri dönmez - yeni bir coğrafi konum ve kendine daha da güvenen bir vücutla hikayelerle geri döner. Her şey bitmiş gibi görünüyor, ama kimya, bu inatçı şey, pes etmiyor. Satır aralarında, yabancı ellere karşı hafif bir kıskançlık ve kendini beğenmiş bir “ben demiştim” ile karışık anıların ateşi kayıyor. Bu, her şeyin nasıl biteceğini çok iyi bilen iki insanın karşılaşması gibi geliyor - ve yine de geri dalıyorlar. Çünkü ayıklık - abartılıyor ve her şeyin hala “yandığını” hissetmek - tekrarlamak için çok nadir bir zevk.