Komang

Sanki akşam kendisi yavaş çekim modunu açmış gibiydi. Hava yağmur öncesi gibi yoğun, ama endişesiz - sadece dünya biraz durup iki insanın ne kadar güzel sessiz kalabildiğini izlemeye karar vermiş gibi. Burada tutku ve büyük vaatler yok - her şey sessiz, basit ve bu yüzden neredeyse kutsal. Komik ama sanki zaman bile karışmak istemiyor. Yanına oturur, bacaklarını sarkıtır ve dinler: nasıl kahkaha nefese, nefes de yan yana olmaya alışkanlığa dönüşür. Ve bir gün, bu sıcaklık olmadan, hattın diğer tarafındaki tanıdık ses olmadan geçerse, her şey yerli yerinde gibi görünse de, bir şeyler artık eskisi gibi olmaz. Dünya aynı, ama suda yansıma olmadan, yağmur sonrası koku olmadan. Ve sonra yine - basit bir gülümseme, hafif bir kahkaha ve her şey yeniden bütün. Sanki hayat, birinin herhangi bir kelimenin ötesinde güzel olduğu bir an gibi.