Bunga Maaf

Bazen zaman o kadar sessiz geçer ki, içinden bir şeyin çatladığını hemen fark etmezsin. Ve ancak o zaman, toz ve rüzgar kokusu arasında, aniden yabancı bir ses hatırlanır - bir zamanlar çok yüksek çıkan, şimdi ise sadece kafada bir yankı gibi fısıldayan ses. Her şey aynı gibi görünüyor: gökyüzü, yollar, odanın tanıdık köşeleri... ama hava farklı, yoğun, pişmanlık tadıyla. Bu şarkı, çok geç gönderilmiş bir mektup gibi. İçinde dilde eriyen çok fazla gurur ve biraz da gecikmiş bir şefkat var. Sanki biri, biraz solmuş ama hala sıcak olan, affedilme çiçeklerinden oluşan bir buket hediye etmeye çalışıyor gibi. Geçmişin geri gelmeyeceği açık olsa da, kalp inatla bekliyor - belki rüzgar onu geri getirir diye.