drunk text

Ayın çok parlak olduğu ve telefonun çok sessiz olduğu akşamlar vardır. Her şey her zamanki gibi görünür - arkadaşlar, mesajlaşmalar, alışılmış şakalar, ama içimizde bir “ya eğer” hissi vardır. Tuhaflık ayrı bir karakter haline gelir - mesajı göndermeden önce silmeye zorlayan, her harfin zaten acı verdiği halde.

Tatiller geçer, tarihler değişir, ama düşünceler hala tek bir “neredeyse” etrafında döner. Neredeyse söyledim. Neredeyse yazdım. Neredeyse karar verdim. Bazen arkadaşlık, yüzünde bir gülümseme ve elinde bir kadehle, daha fazlasını istediğin halde her şey yolundaymış gibi davranarak kendini yok etmenin bir şeklidir. Çünkü sadece senin için yolunda olmadığını öğrenmek korkutucudur.