Tresno liyane

Gerçekle barışmak, güzel bir şekilde bırakabilmek demektir. Bazen bir şarkıyla, bazen bir gülümsemeyle, sabah kahvesinin buharında olduğu gibi hafifçe titreyerek. Her şey büyük bir konuşmanın ardından sanki: artık gözyaşları yok, ama aşk - evet, o aşk - gerçekleşmemiş olsa bile, kaybolmayan bir sıcaklık var.

Burada drama yok, sadece herkesin kendi yoluna gittiğine dair sessiz bir mutabakat var. Uzun bir süre tutunamayanı tutmaya çalıştıktan sonra nefes vermek gibi, saf, aydınlık bir uzlaşma. Müzik her şeyi yumuşak bir şekilde yerine oturtur - nerede şükran, nerede acı, nerede sadece “öyle olsun”. Ve bunda kendi güzelliği vardır: mücadele etmediğinizde, kabul ettiğinizde.