Drown

Bazen aşk bir senfoni gibi değil, uzun süren bir prova gibi gelir - yanlış notalar, bozuk ritim ve başarısızlıktan kaynaklanan sağır edici bir yankı ile. Başlangıçta her şey basittir: iki insan, tek bir duygu. Sonra - gök gürültüsü, şimşek ve sonsuz “istememiştim”, “yanlış anladım”, “benim suçum değil”. Ve artık her bakış - deklanşörün tıklaması, her cümle - bir atış gibidir ve şefkat, duraklamalar arasında yalvararak elde edilmelidir.

Ama bu kaosun içinde bile bir güzellik var - kaybolan şeyi tutmaya çalışırken, sessiz bir inatla bağı tamamen koparmamaya çalışırken. Bu şarkı, henüz pes etmemiş ama şunu hissedenler için: ne kadar sıkı sarılırsan, o kadar çabuk ellerinden kayıp gider.