One more time, One more chance

Her şey, kalbin inatla bırakmak istemediği bir anı gibi geliyor. Hava, uzun bir uykudan sonra, çoktan gitmiş olan kişinin adımlarının hâlâ duyulduğu bir sabah gibi, söylenmemiş sözlerden titriyor. Her akor, sanki anın hayaleti yakalamaya, o “bir kez daha”yı geri getirmeye çalışmak gibi, ancak akıl biliyor ki: sonsuza kadar geç kalındı.

Şarkıda umutsuzluk yok, sadece sessiz bir sadakat var - yıllar, kavşaklar, şafaklar ve eski tren istasyonları boyunca yan yana giden bir sadakat. Burada aşk bağırmaz, sadece yaşar, seslerde, şehir gürültüsünde, camın rastgele yansımalarında saklanır. Ve belki de bir sonraki hayatta - zaman bir şans verirse - yine de basit, ebedi “seni seviyorum”unu söylemeye vakit bulur.