Oh Lord

Dünya bazen alkışların yerine dişlerin olduğu bir arena gibi görünür. Ve yapılabilecek tek şey, dizler titrese bile ilerlemeyi öğrenmektir. Şarkıda sanki geçmişten geleceğe bir konuşma duyuluyor: biraz sert, biraz şefkatli. “Korkma” demeyi bilmeyen, ama “dayan, ben yanındayım” demeyi bilen bir ebeveyn gibi.

Her satır, iyilik ve acının bir fincan kahveyi paylaştığı, hayatın yırtık pırtık bir kartpostalı gibidir. Yine de bu boğuk, neredeyse dua eden enerjide parlak bir şey vardır. Gerçek olgunlaşma, korkusuzlukla değil, sesiniz kısılsa bile “keep on keeping on” şarkısını söyleyebilme becerisiyle ilgilidir.