Gravity

İçindeki fırtına, satırlara özenle sarılmış - öfke, tartışmayan, sadece her şeyi aşağı çeken bir yerçekimi gibi. Sanki mesele hiç affetmek değil de, tamamlanmamış bir görev gibi: Omuzlarınızda bir misyon asılı ve her adım bir hesap. Buradaki prenses bir masal arketipi değil, hesaplaşmaya bir sebep - ironik bir şekilde tatlı bir sebep, yine de dünyadaki dengeleri geri getirmek için. Soğuk ve günlüğe benzer bir dürüstlükle geliyor: dramatik monologlar yok, sadece güçlerin ölçülü bir dağılımı var - bulutlar toplanıyor, kimse kurtarmaya gelmiyor ve kalp, gerçeklerin ağırlığı altında bir nesne gibi düşüyor. Bu düşüşte aynı zamanda özgürleştirici bir şey de var: intikam düzene benziyor ve sonunda kan izi kalsa bile, bir açıklık da kalıyor.