WIR 2

Uzun zamandır bitmesi gereken bir konuşma gibi geliyor, ama biri hala telefonu elinde tutuyor. Sesinde yorgunluk var, ama kırgınlık yok, daha çok acıya karşı sıcak bir alışkanlık var, sanki tekrar tekrar çalan eski bir şarkı gibi. Satır aralarında, kapıyı tamamen kapatmayı engelleyen o “ya ya da” duygusu var.

Her şey bir tat ile doludur: aşk sanki geçmiştir, ama gölgesi hala pencere kenarında oturmuş, çay içip, sadece bir dakikalığına uğradığını iddia etmektedir. Müzik, gözyaşlarından sonra nefes almak gibi yavaşça sallanır - düzgün, sakin, neredeyse uzlaşmacı. Bazen beklemek de veda etmenin bir yoludur.