NEXO 04. Tu cuerpo en braille

Bazen tutku bir duygu değil, doğal bir afet gibidir. Fırtına öncesi havadaki elektrik gibi: güzel görünüyor, ama dokunursan her şey biter, yanarsın. Burada aşk, itirafları fısıldamaz, sanki rüyadan bir bıçak gibi sessizce saplanır. O hem iyileştirir, hem de kırar. Ve akıl “dur” diye fısıldarken, beden çoktan geri dönmeye başlamıştır - acının coşkuyla birleştiği, her dokunuşun gitar riffinden daha yüksek sesle yankılandığı yere.

Sanki arka planda ay dans ediyor ve derinin altında bir kurt uyanıyor - kayıp, yaralı, ama hala canlı. Çünkü en karanlık ritimlerde bile bazen kelimelerden daha güçlü bir şey patlak verir: çılgın, kontrol edilemez “seni özlüyorum”.