Мотанка

Bu seste, elektrikle iç içe geçmiş kadim bir nefes var. Sanki biri gece yarısı mum yakmış ve her bir ipliği bir dua, her bir sesi karanlıktan bir koruma olan bir büyü mırıldanmaya başlamış gibiydi. Buradaki Motanka sadece bir tılsım değil, korkunun üstün gelmesine izin vermeyen bir nabız. Müzik bazen fısıldıyor, bazen büyülüyor, ritme düğüm gibi sarıyor - yumuşak ama sıkıca. Ve tüm bu mistisizmin ortasında aniden ev gibi sıcak oluyor: Çünkü inanç yandığı sürece, karanlık bile yerini bilir.