Fingo&Spingo

Sanki tüm dünya yumruklarını sıkmış ve her şeyin kontrol altında olduğunu göstermiş gibiydi. Yüzü düzgün, sesi titremesiz, sadece parmakları ihanetkar bir şekilde kalçasına ritim tutuyor, sanki bir alarm kodu çalıyormuş gibi. Havada demir ve adrenalin kokusu var, korkunun cesaret gibi göründüğü, yorgunluğun ise sadece kötü aydınlatma olduğu bir yer. Herkes dayanıyormuş gibi yapıyor. Öyle olması gerektiği gibi - sahte ama kendinden emin. İğne ile mikrofon arasında, görev ile tükenmişlik arasında bir yerde o sınır gizleniyor. Artık neyin motive ettiğini bilmediğin zaman - inanç, öfke mi yoksa hayatta kalma alışkanlığı mı. Ama yine de devam ediyorsun. Çünkü arkasında, dayanacağınızı bekleyenlerin sırası varken ilk düşemezsiniz. Ve evet, belki gece cevap vermeyecek ama kimin parmaklarını salladığını ve kimin gerçekten parmaklarını salladığını dürüstçe gösterecek.