OCCHIAIE

Şehir esinti ve neon yorgunluğuyla nefes alıyor. Ay, sanki gözlerinin altında uykusuzluktan morluklar varmış gibi sokakların üzerinde asılı duruyordu - tıpkı bu gece olması gerekenden biraz daha uzun süre kalan herkes gibi. Vitrinlerin arasında yabancı yüzler, soğuk ve mankenlerin plastik gülümsemeleri var ki, bunlar geçenlerden daha canlı görünüyor. Müzik, evsizle birlikte dolaşır: biraz sarhoş, biraz hüzünlü ama yine de inatçı - hava olduğu sürece şarkı söyler. Ve bu ıslak asfalttaki yansımayla dans eden çarpık dansın içinde birdenbire çok insani bir şey beliriyor: sıcaklık talebi gibi duyulan bir kahkaha. Gece gözlere kalın bir duman gibi yapışıyor, ama bu karanlığın altında bir yerlerde bir düşünce sessizce kıpırdıyor - dibe ulaşıldı, yani bundan sonra sadece yukarı çıkılabilir.