Earth (Dradada)

Şehrin nabzı ile kendi kalbinizin atışları arasında bir yerde, sanki hava sıcaklıktan titriyormuş gibi, zamanın aniden yapışkan, neredeyse fiziksel hale geldiği bu his doğar. Dünya sanki aşırı ısınmış gibiydi ve işte - yüzeye tüm canlılar çıkıyor: korkular, hafıza, aşk, kimsenin yazmadığı ama herkesin nedense uyduğu bir yasa. Burada büyük açıklamalar yok - sadece içten gelen bir hareket, tıpkı izin istemeyen bir gelgit gibi. Her şey erimiş ve dürüst, sanki biri gerçekliğin üzerindeki koruyucu filmi soymuş gibi. Ve bu sıcaklığın ortasında garip bir dinginlik duyuluyor: yaşamak, yanmak, nesiller boyunca tekrarlanmak, böylece ışık çoktan gitmiş olsa bile sönmeyen "sıcaklık" olmak.