Just Kids

Akşam, evlerin arasındaki ışığın asfalta düşmekten çekindiği, havanın çocukluktan bir şey koktuğu ve biraz da acı koktuğu o akşamdır. Yorgun nefesler ve eski apartmanların sessizliği arasında bir anı dolaşıyor: iplik gibi ince ve inatla canlı. Sanki tanıdık bir gölge belirip el sallayacak ve sonra altın rengi havada tekrar kaybolacak gibi. Burada aşk kırmaz - sadece pencereler henüz kapalıyken ve perdeler hafifçe titrerken, bahar rüzgarı gibi geçer. Oldu, bitti, geçti - ve bu yüzden nedense daha korkutucu olmaktan çok daha sıcak. Çünkü her "hoşça kal"ın içinde küçücük bir "teşekkür" saklıdır.