Si Miro Patrás

Duvarları dökülmüş ama içi altın olan şehir. Sözlerin cebindeki bozuk para gibi çınladığı yerde: kolayca atılır, zor geri alınır. Burada gösteriş ve hava atmak yok - az konuşan, çok yapan ve yemek soğumadan yiyenler var. Sade cepheler, dürüst gözler ve içinde ne sahtelik ne de öfke olmayan sessizliğe saygı. Her şey, biraz kaba ama dürüstçe, sarayın alaycı ve gururlu bir tavrıyla söyleniyor. İnsanlığın sadece saçları değil, sinirleri de yatıştırabileceği yer. Ve bu sokak samimiyeti ile ev sıcaklığının karışımında, aniden nadir bir huzur doğar: kanıtlamak değil, sadece yerinin zaten kazanıldığını bilmek.