1.9.82.

Futbol sahasından gelen toz kokusu ve bir pesetaya satılan sakız kokusu var. Çevrede her şey basit, dürüst ve biraz yıpranmış - tıpkı birçok kavga ve teneffüs geçirmiş eski spor ayakkabıları gibi. Bir zamanlar herkes geleceğin bizim olduğuna inanıyordu ve gerçek, ipotek, krizler ve uykusuz gecelerle yer değiştirene kadar ayaklarımızın altındaydı. Ama garip bir şey - yaşım arttıkça korkum azalıyor. Zırh çiziklerle dolu olsa da dayanıyor. Ve her kalp atışında hala o meşhur "1982" duyuluyor - sanki tüm dünya önümüzdeymiş gibi hissettiğimiz zaman. Şimdi ise bu artık bir hayal değil, madalya gibi taşınan bir anı - yıpranmış ama sevgili.