Ojos superocho

Eski filmler gibi kafada dönen anılar var - gürültüyle, sarsıntılarla, aşırı pozlamayla ve her şeyi olduğundan biraz daha güzel gösteren o garip sıcaklıkla. İşte burada da - geçmiş, Super 8 makarasında çatırdıyor, burada aşk artık bir drama değil, "elle dokunmayın" tabelası olan bir müze sergisi. Sanki geri sarmak istiyorsun ama bant solmuş, itiraflar yerine sadece garip kareler kalmış - biri gülümsüyor, biri gidiyor ve müzik olması gerekenden biraz daha yüksek sesle çalıyor. Her şey çoktan bitti ama "seni hatırlamadım" ne kadar da hoş geliyor, sanki kendi kendine gönderilen bir kartpostalın son imzası gibi.