MODO VENGANZA!!!

Duygular o kadar kaynar ki, gözyaşı yerine duman çıkar, kalp de gece üçten sonra kulüpteki ritim gibi çarpar. Her şey zaten söylendi ama yine de içimde bir plak dönüyor - önce silmek istediğim, sonra nedense tekrar çalmak istediğim o hatayla ilgili. Burada kıskançlık, gece asfalatı ve Café La Palma barının altından gelen ucuz viski kokusu var. Sahne sanki bir intikam, ama aslında sessizlikte boğulmamaya çalışma. Acı ve adrenalin arasında bir yerde, sanki iyi olmak artık dayanılmaz olduğu için kötü olmak istersin gibi tuhaf bir his doğar. Ve müzik ne kadar yüksek olursa, hafıza o kadar sessiz olur.