Gevangenis

Pazartesi yeni başladı ama sanki biri ömür boyu hapis cezası vermiş gibi hissediyorum - hafta sonu izni olmadan. Çalışma günleri, kendi isteği dışında küçük bir kabahatten dolayı verilen ceza gibi uzuyor. Ama ileride, büyük kaçış günü olan Cuma beliriyor. Orada her şey farklı: parmaklıklar yerine soğuk bira, hücre yerine bar tezgahı ve arkadaşlar - sadece birkaç saatliğine de olsa aynı şekilde "özgürleşmiş". Sonra birden pazar günü geldi ve kapılar yine kapandı. Ama olsun. Bu kısa özgürlük hissi için tüm hafta boyunca çalışmaya değer. Çünkü en örnek mahkumun bile kendi kaçış planı olmalı.