GİBİ

Yumuşak iniş garantisi olmadan gökyüzüne uçmak. Aşağıda kaos gürlüyor, kafada düşüncelerin uğultusu ve küllerinden yeniden doğanla yanan arasında ebedi bir tartışma var. Her şey ateşler içinde: günler, sözler, denemeler, hatta "her şey yoluna girecek" inancı bile. Ama satırların arasında bir gülümseme beliriyor - inatçı bir gülümseme, sanki şöyle diyor: "Evet, yanıyorum ama güzel yanıyorum." Müzik, fırtınadan sonraki nefes gibi düzgün ilerliyor - biraz boğuk ama canlı. İçinde şikayet yok, sadece yorgun bir kabulleniş ve tüm küllere rağmen içimde hala ışık var diye bir damla gurur var. Hafifçe erimiş olsa bile.