Destur

Gece, eski bir tanıdık gibi, kısa, öz ve hafif kısık bir gülümsemeyle fısıldıyor: Burada törenlere yer yok, sadece dürüst bir harita ve "varsa göster" kuralı var. Ritim, sanki ıslak kaldırım taşlarında atılan bir adım gibiydi: dikkatli, ama amaçlı - duyulması, stoğun saklandığının ve vicdanın dayandığının bilinmesi için. Metinde hem tehditkar hem de ev gibi tanıdık bir güven duyuluyor - sesindeki ironi, neredeyse apartmandaki komşuya göz kırpmak gibi: "moralini bozma, gel sözümüzü yerine getirelim." Sözcükler parçalar halinde beliriyor - kısa emirler, buruşmuş planlar, peynirin fiyatıyla ilgili bir şaka ve İstanbul haritası - bunların hepsi, sürekli gerginlikten biraz yorulmuş, canlı, inatçı ve biraz yorgun bir imaj yaratıyor. Başkalarının sadece tehdit gördüğü yerde, eski kod duyulur: saklanmak, kanıtlamak, pes etmemek - ve insanlığını kaybetmemek için biraz kaba mizah. Sonuç olarak, yüksek riskli bir yaşam tarzına alışmaktan çok, sıcak bir ironinin bir tur daha atlatmaya yardımcı olduğu bir yaşam tarzına alışma hissi oluşuyor.