Nic Nie Czuję

Bazen duygular gürültülü bir şekilde tükenmez - drama olmadan, kapı çarpma olmadan, sadece ses çıkarmayı bırakırlar. Her şey eskisi gibi görünüyor: aynı bakışlar, aynı sözler, sadece içimde bir sessizlik var. Ne acı, ne coşku, ne de tartışma isteği. Ve sanki bu yüzden daha da soğuk oluyor. İnsanı değil, canlılık hissinin kendisini özlemeye başlıyorsun - her şeyin anlamlı olduğu o derinin altındaki elektriği. Ama kıvılcım yerine, sadece kendisi gibi olanları arama alışkanlığı kalıyor, umarım bir başkasının kalbi de çoktan unutulmuş bir ritimde atıyordur diye.